Yetmiş yaş civarı bir büyükbaba. Rukiye’nin eşi, Ahmet, Nazlı ve Çağatay’ın babaları. Kırkların ikinci yarısında doğmuş bir adam olması nedeniyle, tam da geleneksel-modern kıskacında takılıp kalmış bir baba olsa gerektir. Bir yandan karısı Rukiye ve çocuklarıyla ilişkisini kendi anne-babasından gördüğü gibi sürdürmeye çalışır, ama bir yandan da 2000’li yıllar silindir gibi geçmiştir üzerinden… En sevdiği şey uzun yıllardır biriktirdiği (sonraları CD’ye çektirdiği) müzik arşivini etrafını topladığı eş, çocuk ve torunlarına dinletmektir. Diğer yandan asla “yaş yetmiş-işi bitmiş” tipli bir adam da değildir, gerekirse hâlâ maşayı kapmayı bilir sobanın üzerinden!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder